Vervolg van de vorige keer

Kortom: we schoten fantastisch op en zagen het dorp Torremejia steeds dichterbij komen. Toen we er om twee uur binnenliepen waren we trots op onszelf. Het bleek een heel saai dorp te zijn van een aantal haaks op elkaar staande straten. De herberg was verschrikkelijk: krap, met bijna geen voorzieningen en een heel onvriendelijke ontvangst. We kregen bijna de laatste bovenbedden Ach ja, als je 27 km. gelopen hebt heb je weinig te kiezen!
De rest van de middag brachten we door op het terras van het enige café van het dorp. Dat betekende eigenlijk geen tijd om een verslagje te schrijven. Na het eten in datzelfde café waren we zo moe dat het afmaken van het verslag echt niet meer lukte: later dan maar een keer.
Één voordeel: als je zo moe bent lukt slapen zelfs in een overvolle slaapzaal redelijk.