24 tot 26 oktober

Zaterdag 24 oktober
Bourriot-Bergonce - Gailleres
26 km, totaal 361 km
We ontbeten om kwart voor 8 en waren al voor half 9 op pad. De lucht was prachtig rozerood en er vlogen enorme groepen duiven over. Het waren er tienduizenden volgens ons en het was een prachtig gezicht! En gelukkig werd er niet al te veel op ze geschoten. We liepen weer over de oude spoorweg, maar de nu door het deel dat regionaal natuurpark is. De omgeving was veel gevarieerder, met veel meer hoogteverschillen en beekjes, die we overstaken. Na ruim een uur kwamen we langs een mooi oud kapelletje in het bos. Toen we ernaartoe liepen vloog er een uil weg! Tegen 12 uur kwamen we in Roquefort (van de kaas?) aan, een mooi oud stadje, waar we brood kochten en de kerk bekeken. Toen we de stad eenmaal achter ons hadden gelaten liepen we een flink stuk door wat volgens ons typisch het landschap van Les Landes is: arme zandgrond met heide en adelaarsvarens en vooral veel naaldbossen in verschillende stadia van ontwikkeling. We lunchten ergens op de hei in het zonnetje. Het voelde weer als een zomerdag. Het laatste stuk van de route ging over asfalt langs een aantal dorpen met mooie oude kerkjes. Even voor half 5 kwamen we moe, maar tevreden bij onze volgende réfuge aan: een luxe, met een eigen slaapkamer, een gezellige zitkamer, een keuken met wasmachine en droger en natuurlijk douche en toilet. We kregen koffie en thee met chocola en koekjes en maakten gebruik van de wasmachine, zodat we er de laatste week nog even tegen kunnen. We kookten ons eigen eten en lazen nog wat in de zitkamer (er liggen mooie boeken over de routes naar Compostella). Vannacht gaat de wintertijd in, dus daar zullen we de komende dagen op moeten letten: het wordt straks nog eerder donker. Maar voor morgen maakt dat niets uit: dan hoeven we maar 14 km te lopen.

Zondag 25 oktober
Gailleres-Mont de Marsan
14 km, totaal 375 km
We ontbeten samen met onze gastvrouw Martine, die afkomstig uit Bretagne, vier jaar geleden dit huis had gekocht om een pelgrimsopvang te beginnen. We vertrokken uiteindelijk pas om 9 uur en dat betekende dat het al een stuk lichter was. Het was alleen maar over asfalt, eerst over een rustige weg naar Bouge (mooi kerkje), daarna alweer over de oude spoorlijn, die hier veranderd was in een.Voie Verte, een geasfalteerd fiets-wandelpad. En dat betekende dat we op deze zondagochtend de nodige fietsers, joggers en wandelaars tegenkwamen. Één jogger liep een tijdje met ons op, hij was zelf al een aantal keren naar Santiago gelopen. Het lopen ging lekker, vooral aan het begin van de dag voelt het alsof we de hele dag door zouden kunnen lopen en ook het gewicht van de rugzak voel je dan amper. Tenzij je fors moet klimmen natuurlijk. Bij Mont de Marsan aangekomen bleek dat het pad afgesloten was i.v.m. werkzaamheden aan een elektriciteitsleiding. Het eerste stuk konden we nog om de hekken heen, maar op een gegeven moment lukte dat niet meer en dus zochten we via Googlemaps een alternatieve route naar het centrum op. We kwamen langs een supermarkt, die gelukkig nog net open was, en liepen flink zwaarder door naar het centrum en de pelgrimsopvang, die hier in een oud badhuis gevestigd is. De sleutel konden we ophalen bij een winkel vlak in de buurt. Maar helaas: het was inmiddels 10 over half 1 en de winkel was van half 1 tot 4 uur gesloten. De rugzak dus maar weer op de rug gehesen en op zoek gegaan naar een restaurantje. Dat lukte gelukkig redelijk in de buurt en we gingen aan de tapas, die helaas wat tegenviel. Maar we zaten lekker en mochten de rugzakken laten staan, zodat we daarna vederlicht de mooie hoofdstad van Les Landes verkenden. Het was heerlijk weer, 20 graden en zonnig. Om 4 uur haalden we de sleutel op om ons nieuwe onderkomen te verkennen. Dat zag er prima uit, met een grote woonkeuken en zelfs een tuintje (waar helaas geen zon meer in schijnt in deze tijd van het jaar). Ik maakte thee en koffie en even later kwam vrijwilligster Dominique langs om ons de gang van zaken uit te leggen.
We deden nog een boodschapje, verkenden nog een ander stukje van de stad, douchten en aten 's avonds soep en brood met sardientjes, natuurlijk met een glaasje wijn erbij. Daarna vroeg ik me opeens af waar mijn stokken waren. Ik zal ze toch niet weer..........?? Het enige dat we konden bedenken was dat ik ze in het restaurant had laten staan. Daar liep ik dus zo snel mogelijk naar toe en inderdaad: ze stonden er nog in de hoek en daar was ik natuurlijk erg blij mee.
Op tijd naar bed, want 'avonds werd het koud.

Maandag 26 oktober
Mont de Marsan - St. Sever
21 km, totaal 396 km.
Om kwart over acht sloten we de deur van het badhuis achter ons en om half negen hadden we alweer brood gekocht en waren we op weg. We hadden nog wel kaas nodig voor op dat brood, maar er leek nergens een supermarkt open te zijn. Dan maar brood met een appel en tomaat, want dat hadden we nog wel bij ons. In dit geval was het gelukkig dat we zo lang langs een uitvalswegen liepen, want even na negen uur kwamen we langs een Lidl en konden we toch nog kaas en worst kopen. Het was al warm, dus de fleecevesten gingen meteen uit. Het lopen ging lekker, maar de omgeving was niet bijzonder, wat maïsvelden, wat stukjes bos, huizen en boerderijen wisselden elkaar af.
Bij de koffiepauze om half elf op een bankje bij de Mairie van een heel goed onderhouden.dorp konden de broekspijpen er ook af en liepen we in compleet zomertenue. Om 1 uur hadden we er al 17 km opzitten en dat betekende nog maar 4 km. naar onze eindbestemming St.Sever, waar we heerlijk op een terrasje neerstreken op deze zomerse dag. Bij het Office du Tourisme haalden we, tegen betaling van 8 euro per persoon, de code van de réfuge op. Die bleek onderdeel te zijn van.een groot oud klooster. Binnen zag alles er prima verzorgd en compleet uit, met zelfs een lekkere bank om op te zitten. Al snel kwam er een lokale vrijwilliger langs, Philippe, die ons nog het een en ander uitlegde.
Het was maandag, dus alle restaurantjes waren dicht, maar gelukkig zat er een bakker vlakbij die wel open was en o.a. quiches en salades verkocht.