Semana Santa

Donderdag 24 maart
Hontanas-Boadilla del Camino
29 km, totaal: 327,5 km
Net als de meeste dagen liepen we al om iets over acht het dorp uit. De meeste van onze medeslaapzaalbewoners waren al vertrokken. We hadden vrijwel geen woord met ze gewisseld. Dat is wel echt anders op dit Spaanse stuk van de route. Veel mensen maken nauwelijks contact. Al hebben we ook al veel mooie ontmoetingen gehad, zoals in het begin met het oudere Amerikaanse echtpaar dat het zo zwaar had en waarvan we later hoorden dat ze de tocht hadden voortgezet met bagagevervoer, met de twee Duitsers waarvan er één de tocht ook maar gedeeltelijk voortzette ivm knieproblemen, met het stel Deense wereldreizigers, dat uiteindelijk in Burgos stopte ivm een achillespeesblessure, met Douglas, de Amerikaan, die nu achter ons liep. Ja, we hebben ook al veel mensen gezien, die helaas door blessures hebben moeten afhaken en dan prijzen we ons gelukkig dat wij nog steeds kunnen doorlopen.
Voor het eerst heb ik ook een blessure, gelukkig aan mijn arm en niet aan mijn been: blijkbaar heb ik mijn stokken verkeerd en-of te intensief gebruikt, want ik heb een pijnlijke pees in mijn onderarm. Ik kan hem nauwelijks strekken. Ik geef die arm nu dus maar een beetje rust en hoop dat het dan overgaat. Het had duidelijk gevroren 's nachts, de planten waren berijpt. De lucht was blauw, de zon scheen en er stond veel minder wind: het beloofde een prachtige dag te worden!
Het eerste stuk van de route ging door een breed groen dal naar het stadje Castrojeriz. Halverwege kwamen we langs een.heel oud pelgrimshospitaal, San Anton. Vroeger werden daar de pelgrims behandeld, die onderweg ziek waren geuworden. Dat gebeurde o.a. door het eten van vergiftigd koren.
In Castrojeriz dronken we koffie en deden boodschappen in een piepklein winkeltje. Toen we het stadje eenmaal uit waren volgde een flink klimmetje naar de volgende meseta, die er nu, met een blauwe lucht erboven, een stuk aantrekkelijker uitzag dan die van gisteren. Het was prachtig lopen door dit groene, glooiende landschap. We kwamen een Duitse man tegen, die sinds 2013 vanaf de Baltische zee hier naar toe gelopen was, maar vorig moest stoppen ivm knieproblemen en nu in Burgos weer begonnen was. Er lopen toch meer mensen op het moment, in Spanje hebben veel mensen vrij ivm de Semana Santa en Burgos lijkt een populair vertrekpunt te zijn.
We schatten dat er vanochtend minstens 20 mensen voor ons uit liepen!
We genoten van onze tocht over de meseta, picknickten aan het eind bij een bronnetje, kwamen nog langs een oud klooster en liepen naar het dorp, waar we eigenlijk wilden stoppen. Maar ja: het was nog zo vroeg en het was zulk mooi weer! Zouden we dan toch nog maar 8 km. doorlopen naar het volgende dorp? Ja dus. Het viel een beetje tegen, maar het lukte wel. We kwamen terecht in een leuke albergue, waar we diverse bekende mensen tegenkwamen. Heerlijk in het zonnetje een drankje op het terras gedronken, gedoucht en nog even in de tuin (met bloeiende prunus, narcissen en anemonen) gezeten. De Albergue ligt pal achter de kerk en vanuit de kerk kon ik wel 12 ooievaars op het dak van kerk zien zitten en natuurlijk ook horen klapperen. Ongelooflijk! Toen hoorden we dat er vanuit de kerk een processie zou beginnen, het was tenslotte witte donderdag. Zo maakten we in de ijskoude enorme kerk de mis mee voor zo'n 30 gelovigen en daarna het begin van de processie. Vier meisjes van een jaar of 17 droegen de prachtig aangeklede Maria op hun schouders, daarachter kwam een man, die het kruis torstte (maar het leek eerlijk gezegd nogal licht). Dat was alles! Nadat we even opgewarmd waren in de huiskamer bij de kachel, was het alweer tijd voor het eten. We zaten aan tafel met 2 Duitsers, 2 Françaises en 3 Amerikanen, dus wat je noemt een internationaal gezelschap. Het was heel erg gezellig en we praatten over van alles en nog wat. Door de tuin teruglopend zagen we een prachtige sterrenhemel boven ons!

Vrijdag 25 maart,
Boadillo del Camino- Carrion de los Condes
25,5 km, totaal 353 km.
Gisteravond nog zo helder, nu helemaal bewolkt en grauw! En dat was tekenend voor de rest van de dag. Het eerste deel van de route ging langs een kanaal met riet langs de kant en wilgen en populieren langs het pad. Het leek Nederland wel! De zwaluwen vlogen laag over het water om muggen te vangen. Halverwege begon het te regenen en moesten de regenpakken aan. In het dorp Fromisto konden we gelukkig geld pinnen en hielden we meteen maar een vroege koffiepauze. De rest van de route is snel samengevat: continu over hetzelfde pad langs een provinciale weg met aan weerskanten akkers en weilanden. Het was allemaal behoorlijk nietszeggend en niet echt om vrolijk van te worden. Gelukkig was er zo af en toe een dorp om de eentonigheid te breken. Gelukkig hield het wel op met regenen.We kochten een broodje bij een langsrijdende bakkersauto, picknicken op een bankje bij het volgende dorp en bekeken daar de kerk. Zo bereikten we uiteindelijk rond 3 uur onze eindbestemming van vandaag: Carrion de los Condes. Het was even zoeken, maar toen hadden we de ons aangeprezen Albergue van de nonnetjes van de Helige geest dan toch gevonden. Wel toepasselijk op deze goede vrijdag toch? Daar troffen we ook onze Duitse en Franse vrienden van gisteren. Er was een prachtkeuken bij, dus het leek een goed idee om gezamenlijk te koken, maar helaas: alle winkels waren dicht.
Dus toch maar uit eten met z'n allen. We aten paella, het was erg gezellig. En toen begon om half negen de processie en die was, heel anders dan die van gisteren, ongelooflijk indrukwekkend! Er liepen prachtig aangeklede kindertjes mee, dames met mantilla's, deftige heren, het hele lijdensverhaal kwam voorbij op enorme verlichte stellages, gedragen door sterke mannen met elk een jongetje ernaast dat een stok vasthield, waarop ze op gezette tijden de stellage neer konden zetten om uit te rusten, muziekkorpsen met kappen op, die onheilspellende muziek ten gehore brachten, alles in het zwart. Natuurlijk liep ook de burgemeester mee en helemaal achteraan kwamen de priesters. Je waande je in de Middeleeuwen. Onder de indruk liepen we terug naar de herberg om lekker te gaan slapen.

Zaterdag 26 maart
Carrion de los Condes-Terradillos de Templarios
26,5 km, totaal: 379,5
Opstaan, inpakken, ontbijtje in café en om 8 uur liepen we weer. Alle winkels waren nog dicht, het enige wat lukte was het kopen van een brood van gisteren en een blikje sardines bij een tankstation. Want daarna volgde 15 km lang de Paramo, wat in het Spaans 'koud, leeg, gebied' betekent. En dat klopte vandaag wel heel goed. Het pad ging alsmaar rechtdoor door een uitgestrekt landbouwgebied en er stond een forse tegenwind, waar we constant tegenop moesten boksen. Zo hier en daar stonden er wat bomen en struiken. Het was helemaal bewolkt, maar de wilgen bloeiden en de leeuweriken zongen. Halverwege stopten we voor een korte pauze op een picknickplaats, maar we waren blij toen we eindelijk in het eerstvolgende dorp aankwamen. We aten een broodje, dronken wat en gingen gesterkt weer op weg voor de volgende etappe. Het landschap werd iets meer begroeid en bewoond, maar we bleven tegen de wind opboksen. In een volgend dorp stopten we nog even om wat te drinken en om 3 uur kwam en we vlak voor het volgende dorp bij onze herberg. We begrepen dat er alleen nog 2 bedden over waren in een verder al volle slaapzaal, dus accepteerden die maar. Nog geen 5 minuten later kwam Arno binnen, onze Duitse vriend, die vertelde dat hij een bed had in een 4-persoonskamer. Of we interesse hadden? Dat hadden we! Even later kwam er nog een Engelsman binnen om de kamer met ons te delen. De rest van de dag besteedden we aan dit verslag schrijven, eten, drinken en vooral: veel praten.