Door Natuurpark Sierra de Norte de Sevilla

Donderdag 12 april
Castilblanco de los Arroyos - Almaden de la Plata, 14 km.
Om half zes begon het al te rommelen op de slaapzaal, maar ik bleef lekker in mijn slaapzak liggen tot half zeven.
Daarna opgestaan, ingepakt en gezamenlijk ontbeten met onze inkopen van gisteren. Om half acht stonden we met z'n zessen te wachten op de taxi, die kort daarna verscheen. De drie eersten vertrokken en wij wachtten, al stampvoetend tegen de kou, op de terugkomst. Dat duurde toch nog bijna een half uur. Daarna waren wij aan de beurt, onze rugzakken werden door de chauffeur als kostbaarheden achter in de auto gevleid met de stokken erbovenop. In ongeveer een kwartier reden we met een flinke snelheid naar de ingang van het natuurpark. Onderweg keken wij natuurlijk uit naar de dapperen, die wel de hele afstand liepen: we telden er acht. We hadden veel bewondering voor ze, maar waren toch blij dat wij deze keus gemaakt hadden, vooral met dit weerbericht. Om 10 voor half negen liepen we het natuurpark 'Sierra Norte de Sevilla' binnen.
Over een breed makkelijk pad liepen we weer tussen de dit keer wel van hun schors ontdane kurkeiken door. Overal bloeiden bloemen en zongen vogels. De zon liet zich maar heel even zien, maar het bleef voorlopig droog. Op een paar plaatsen kruiste een rivier het pad en hadden ze keurige stapstenen gelegd om naar de overkant te komen. We genoten volop van de mooie omgeving. Om half elf begon het een beetje te spetteren en trokken we, wijs geworden, onze regenpakken aan. Het laatste stuk was een stevige klim omhoog (het heette zelfs de Calvarieberg) , waarna we steil afdaalden naar het dorp Almaden de la Plata. Om kwart voor 12 liepen een café binnen voor koffie en koek. De herberg was daarna niet ver meer. Er waren maar acht slaapplaatsen en allemaal bedden met schone lakens ipv stapelbedden. Wat een luxe!
Na installeren, douchen en een wasje twijfelden we wat te doen. Het plensde inmiddels, maar we wilden toch nog wel wat eten. Zo belandden we in het dichtstbijzijnde cafeetje, waar we tortilla, brood, grove leverworst en een onduidelijk soort varkensvlees (welk orgaan was dit?) in een lekkere saus kregen voorgezet.
Het was er lekker: er stond een kacheltje onder de tafel en als je het dikke tafelkleed optilde en over je benen legde werd je heerlijk warm!
Op den duur werden de cafestoeltjes toch wat ongemakkelijk, dus op een holletje door de regen terug naar de herberg, waar het een stuk kouder was, maar waar gelukkig wel net de kachel werd aangemaakt.
Daar maakten we ons verslag af en kropen een uurtje onder de deken tegen de kou. Na een kop thee toen het eindelijk droog was een rondje door het stadje gelopen, maar daar waren we gauw op uitgekeken. Wel heel leuk: de ooievaasrsnesten op de toren! We dronken nog wat in een café, waar het koud en lawaaierig was en gingen vervolgens eten in een restaurant dat supergoed bleek te zijn! Gewoon een pelgrimsmenu voor 8,50, maar dit keer wel veel beter klaargemaakt. Heel tevreden liepen we even na negenen terug naar onze herberg, waar we onze spullen inpakten, voor zover ze al droog waren, nog een kop thee dronken en tegen tienen lagen we weer plat. Morgen weer een korte route: 16 km., maar. ... ook weer regen!

Vrijdag 13 april,
Almaden de la Plata - Real de la Jara, 16 km.Totaal: 68,5 5 km.

Het was een koude nacht: mijn deken was te dun, dus ik had 's nachts een legging, een thermoshirt met lange mouwen en later ook nog mijn fleecetrui aangetrokken om warm te blijven. Het was buiten 2 graden! Binnen brandde gelukkig de kachel. De Spaanse mannen stonden om zes uur op, ik bleef zo lang mogelijk in bed liggen, want we hadden om half acht bij het ontbijtcafé afgesproken met Jacques.
Het regende toen we naar het café liepen, maar toen we na ons Spaanse ontbijt (broodje jam met koffie of thee) vertrokken was het droog!
Wat een fijn begin.
Langs de stirenvechtersarena lopen we de stad uit. Dat is hier nog echt wat hoor! In elk café staat altijd de televisie aan en dus hebben we al regelmatig een stierengevecht voorbij zien komen, waar dan met veel.enthousiasme naar gekeken wordt. Ongelooflijk!
We lopen langs varkens-en schapenboerderijen en dan het volgende deel van het natuurpark in. Het is nog mooier dan gisteren: kleinere paden en heel veel afwisseling, ook veel omhoog en omlaag. Daarbij moeten we ook een aantal keren een riviertje oversteken, soms lukt dat met behoud van droge voeten, maar één keer zien we geen andere oplossing dan onze schoenen uittrekken en blootsvoets door de rivier naar de overkant te lopen. Het regent geruime tijd, maar gelukkig niet heel heftig. Aan het eind van de ochtend wordt het zelfs weer droog en breekt het zonnetje door. Uiteindelijk lopen we nog maar met z'n drieën: Frea, Niko en ik. De andere mannen lopen een heel eind voor.
Lastig is dat er bijna geen plekken zijn om even pauze te houden. Met zo af en toe een steen om op te zitten zouden we al heel blij zijn! Vlak voor het dorp toch maar even gepauzeerd (zittend op en een paar sultana's gegeten, dat had ik echt even nodig. Een kwartier later lopen we het dorp in. We worden al snel door een herberg eigenaar staande gehouden.
Of we even binnen willen kijken?
Dat doen we en, omdat we met z'n tweeën een eigen kamer krijgen én omdat er verwarming is, besluiten we te blijven. Ook Frea krijgt een eigen kamer.
We pakken uit, douchen doen snel een wasje en gaan naar een café om te lunchen. Daar komen we Henk tegen, die in een ander hostel zit, helemaal alleen, omdat Jacques besloten heeft de 20 km. van morgen er meteen bij te pakken. Dat wordt dan een dag van 35 km. Ons niet gezien!
Na de lunch, een broodje (helaas wit) met heerlijke geitenkaas en koffie of thee.
De rest van de middag gebruiken we om dit verslag te schrijven, boodschappen te doen voor morgen en ik heb zelfs nog een half uur in het zonnetje gezeten en geprobeerd een tekening te maken.
Om half acht gaan we eten in het restaurant bij de kerk.
Dit keer had ik bonensoep, knapperig gebakken visjes met sla, arroz con leche toe en een glaasje witte wijn. En dat alles voor 8 euro. Kom daar in Nederland maar eens om!
Terug in de herberg drinken we nog een kop thee met lekkere chocola erbij.
Straks lekker slapen in ons eigen kamertje!