12,13 en 14 oktober

Maandag 12 oktober, 19 km, totaal 82 km.
Na een heerlijk ontbijt vertrokken we om 9 uur. Het spetterde een beetje maar dat veranderde al snel in echte regen. Dus regenpak aan voordat we verder liepen naar de supermarkt om brood en kaas te kopen. Daarna echt op weg. Na een flink klimmetje vrij vlak over mooie paden en met mooie uitzichten op het landschap van de herfstige Dordogne. Er bloeit nog veel en er zijn nog vlinders, maar we lopen steeds over afgevallen eikels en kastanjes en de bomen beginnen al te verkleuren. Gelukkig duurt de regen niet lang en is het de rest van de dag droog en rustig weer. Er is wel een groot punt van zorg: Niko begint nu al weer last van zijn kleine teen te krijgen. We hebben er een speciaal bij de apotheek hoesje omheen gedaan, maar de pijn blijft. Op het eind van de dag probeert hij om aan zijn rechtervoet een sandaal (hij heeft ze van de zomer speciaal voor dat doel gekocht) te dragen en dat voelt stukken beter. Kortom: voor dagen met droog weer en zonder natte graspaden hebben we in ieder geval een oplossing. Maar wat te doen als het regent? Om half vier komen we in Thiviers aan, waar we eerst even het stadje in lopen, een stempel halen bij de VVV en wat drinken in het enige cafeetje dat op deze maandagmiddag open is. Daarna naar ons afgesproken onderdak. We dachten bij iemand thuis terecht te komen (dat vinden we eigenlijk het leukste) maar het blijkt weer een Chambre d' Hote te zijn, wel heel netjes en mooi ingericht. We moeten vanavond dus wel weer buiten de deur eten. Volgens onze gastheer is er genoeg open op redelijk korte afstand. Ons restaurant bleek voor 12,50 pp een compleet menu te serveren incl. 250 cc wijn en koffie toe. Alleen de thee die ik dronk ipv de koffie stond wel apart op de rekening. En het was nog lekker ook! Tevreden liepen we terug naar onze kamer om op tijd te gaan slapen.

Dinsdag 13 oktober, 19 km, totaal 101km.
Na het ontbijt in de prachtige keuken van onze gastheer en gastvrouw en het betalen van de voor ons doen forse rekening, vertrekken we richting het stadje. Niko gaat het vandaag op sandalen proberen. Zo lang we niet te veel hoog gras tegenkomen moet dat lukken. Eerst nog even langs de bakker voor een amandelbroodje en dan echt op pad. Het is vandaag 19 km dus goed te doen en er zijn weinig dorpjes onderweg. We lopen door velden en kleine stukken bos. We komen heel veel notenbomen tegen.en hebben onze zakken al gauw vol. Er staat een koude wind, maar zo lang de zon erbij schijnt (en dat ie het grootste deel van de dag) is het prima wandelweer. Om drie uur komen we in Sorges aan, onze volgende overnachtingsplaats. We bekijken de prachtig gerestaureerde kerk, met daarin een speciale plek voor Jacobus, en steken een kaarsje aan in de hoop dat dat ervoor zorgt dat we onze etappe dit keer wel af kunnen maken. De sandalen bevallen voorlopig in ieder geval prima. Morgen in Perigueux gaan we bij een schoenmaker proberen zijn schoenen wat te laten oprekken, want als we straks een regendag hebben zijn sandalen toch niet echt ideaal. Aan de achterkant van de kerk is het Maison du Pelerin, waar we hartelijk worden ontvangen door onze gastheer Jean. Er is al een Franse pelgrim gearriveerd, Gregory, die we onderweg al tegenkwamen. Er kan vanavond voor ons gekookt worden, maar we kiezen ervoor nu toch eindelijk de pasta te koken waarvoor Niko de ingrediënten al drie dagen mee sjouwt. We eten wel gezamenlijk. Als we voor de réfuge op een bankje nog even van de zon genieten komen er grote groepen kraanvogels overvliegen. Prachtig!
s' Avonds gezamenlijk gegeten en gepraat, heel gezellig maar wel heel vermoeiend om steeds dat snelle Frans te proberen te volgen. Dus iets na tienen lekker naar bed op ons slaapzaaltje voor 5 personen.

Woensdag 14 oktober, 22 km, totaal 123 km.
Het is heel koud, 3 graden, als we de volgende ochtend na het ontbijt vertrekken. Maar het ziet er veelbelovend uit. Het lijkt weer een mooie dag te worden. Het lopen gaat lekker en de route is mooi, veel onverharde bospaden en kleine weggetjes. Gelukkig weinig graspaden, want daar is Niko op zijn sandalen niet blij mee. We komen de hele dag weer vrijwel niemand tegen. Gregory loopt langzamer en dus een flink stuk achter ons, omdat hij problemen heeft met de pezen op zijn scheenbeen. Ik heb wonder boven wonder nog geen enkel teken van blaren, maar wel wat pijn boven op mijn linkervoet. Dat schijnt ook een typisch wandelaarskwaaltje te zijn.
Ik probeer mijn schoen niet te vast te strikken en hoop dat het niet erger wordt. We genieten van de mooie uitzichten, de mooie herfstkleuren, van de paddenstoelen en rapen walnoten op tot onze zakken vol zijn. In de zon en uit de wind is het heerlijk en andersom is het koud. Het laatste stuk is vervelend: langs een drukke weg naar het centrum van Perigueux. We bekijken vinden een schoenmaker en vragen of de schoenen opgerekt kunnen worden, maar dat blijkt niet het geval: heel jammer! We bekijken de kathedraal en lopen dan in de richting van de réfuge. Daar worden we hartelijk ontvangen door de beheerster, die ons alles uitlegt. We douchen, doen een wasje en lopen dan nog even een rondje door de stad. Het voelt nu wel heel erg koud! Daarna doen we boodschappen en koken in de réfuge voor onszelf en Gregory. Het wordt een gezellige avond in de keuken van de réfuge. En wij hebben een goed gevoel: voorlopig gaat het eigenlijk prima. Als we zo door kunnen gaan hebben we alle vertrouwen dat we het dit keer tot een goed einde kunnen brengen.