We gaan nog even door!

27 tot en met 28 oktober
Hallo allemaal,
Met mijn vorige verslag is geloof ik van alles misgegaan, maar dat krijg je met zo'n klein telefoontje. En als er dan ook nog eens nergens Wi-Fi is ga ik daar ook geen tijd insteken om dat weer te herstellen. Hopelijk is het toch nog leesbaar.
Hierbij het verslag van onze laatste twee dagen.
En vooral: onze plannen voor de komende dagen! Want we gaan nog even door!
Dat betekent helaas wel dat ik aanstaande maandag en dinsdag nog geen les kom geven. Ik hoop dat jullie me dat vergeven. Gelukkig hebben al mijn invalcollega's zich bereid verklaard nog een week voor mij waar te nemen En vanaf maandag 9 november ben ik er dan toch echt weer zelf. Dat beloof ik.

Maandag 27 oktober
St. Sever-Beyries
26 km, totaal 422 km.
We vertrokken heel vroeg, al om 8 uur. Er werd regen verwacht, dus we hoopten nog zo ver mogelijk te komen voordat het ging regenen. De lucht was aan de ene kant heel donker, aan de andere kant blauw met roze wolken. Het zag er schitterend uit. Het lopen ging lekker, de omgeving was ook weer mooier dan gisteren. Overal op de velden werd de maïs geoogst. Onze eerste pauze namen we op een muurtje vlak naast een spoorviaduct met het idee dat we dan in ieder geval konden schuilen als de bui losbarstte. Maar dat gebeurde gelukkig (nog) niet. Tot aan Hagetmau, na 16 km, hielden we het op een paar spetters na droog. Toen het in dat stadje wel echt begon te regenen was dat een goed moment om even een boodschap te doen en wat te drinken in een cafeetje. Maar daarna moest toch echt het regenpak aan, al was het achteraf maar voor even. Al snel kon het regenjack gelukkig weer uit, want de temperatuur was nog steeds hoog en dan is het wel zweten tijdens het klimmen hoor! Ons brood aten we op in een bushokje naast een kerk in een klein dorp. Daarna was het nog maar 6 km. naar het dorp Beyries, waar de gemeentelijke gite in de feestzaal naast de Mairie gevestigd is. Daar zaten we dan: in een.enorme lege zaal met 6 veldbedden en heel veel opgestapelde tafels en stoelen langs de kant. Maar ook: met achter de bar een goedgevulde koelkast en 2 kratten vol met levensmiddelen en 3 kratten met pannen, serviesgoed en bestek, een magnetron, een tweepitskookplaat, een waterkoker en een koffiezetapparaat (die laatste twee bleken achteraf hard aan vervanging toe, maar toch). En natuurlijk zijn er toiletten en douches.
De plaatselijke vrijwilliger kwam ons begroeten en van een stempel voorzien. En dat alles voor een zgn. donativo, een bedrag dat we zelf mogen bedenken. Binnen een uur nadat we waren aangekomen begon het buiten echt te regenen. En het hield niet meer op ook. Het ging onweren en er kwamen bakken water naar beneden. Waren wij even blij dat we lekker droog binnen zaten!

Woensdag 28 oktober
Beyries-Orthez
16 km, totaal 438 km.
Om 7 uur op, om 8 uur liepen we weer. Het was weer gewoon mooi weer. Het lopen ging weer lekker en de omgeving was weer mooi. We zagen de eerste eucalyptusbossen en hadden vrijwel steeds uitzicht op de hoge toppen van de Pyreneeën. Na een uur waren we in Sault-de-Navailles, waar we gelukkig langs een supermarkt kwamen, zodat we brood en iets lekkers konden kopen. We moesten wel meer klimmen en dalen dan we de afgelopen tijd in Les Landes gewend waren. We zijn inmiddels dan ook aangeland in het departement Pyrenees Atlantique. Om half 1 kwam en we al in Orthez aan, onze geplande eindbestemming, niet alleen van deze dag, maar van de totale route! Het Office du Tourisme had net middagpauze, dus wij besloten om onszelf te belonen met een lunch op een terras en het brood voor 's avonds te bewaren. En ondertussen werd het gevoel steeds sterker dat we de kans moesten aangrijpen om nu, nu we zo goed ingelopen zijn en vrijwel geen klachten hebben en het weerbericht ook nog eens fantastisch is, nog eens 5 dagen door te lopen zodat we de oversteek van de Pyreneeën achter de rug hebben. Toen het toeristenbureau weer open was hebben we alles nog eens nagevraagd en bekeken hoe onze terugweg er dan uit zou zien en toen de knoop maar doorgehakt: we doen het!
Tja, dit had dus onze laatste dag moeten zijn., maar is het dus toch niet. Ik zal jullie ook van de komende best wel zware dagen op de hoogte houden. Hopelijk gaat alles tot het eind toe goed.