Tot slot

Maandag 23 april
Valdesalor - Caceres,
14 km, totaal: 276 km.
Ik was vroeg wakker, kwart over 5, en het lukte niet meer om in slaap te komen. Vanaf zes uur
was Niko ook wakker, maar in de huiskamer annex keuken van onze herberg lagen twee Franse jongens te slapen, dus we bleven nog maar even in bed liggen.
Om 7 uur opgestaan, thee en koffie gemaakt en samen met onze restanten (2 yoghurtjes en een pakje sap) opgemaakt.
Gewacht tot het restaurant om 8 uur open ging voor de rest van ons ontbijt. Om half 9 hadden we de taxi terug naar Valdesalor besteld. Maar ...die verscheen al om 8 uur!
Dan maar eerst met de z'n drieën met de taxi en daarna ontbijten bij Julia in Valdesalor.
We waren het niet eens net de prijs van de rit, maar ons Spaans is echt niet genoeg om daar dan over te gaan discussiëren. Accepteren dus maar!
Zo'n Spaans ontbijt heb je snel achter de kiezen, dus om 10 over half 9 liepen we het café al weer uit. Het is 11 km. naar Caceres, een makkie. Alleen waarschijnlijk niet zo leuk, want veel langs de weg. Maar dat blijkt heel erg mee te vallen, het pad loopt zo ver van de weg dat we toch het gevoel hebben dat we in de natuur lopen en er valt nog genoeg te genieten. Het is bewolkt, maar droog, dus lekker wandelweer. Natuurlijk blijft het uitkijken voor de vele plassen op het pad, maar het loopt toch een stuk makkelijker dan gisteren.
En het lijkt wel of bijna alles waar ik de afgelopen weken zo van heb genoten nog even langskomt: jubelende leeuweriken in de lucht, het geluid van de hop, het gezang van de nachtegaal, de grauwe gors, de blauwe ekster, de ooievaars en al is de bloemenrijkdom niet zo groot als de afgelopen dagen: er bloeit nog van alles en de wegkanten zijn nog prachtig van kleur.
Het laatste stuk gaat via een oud industriegebied de stad in. Vlak daarvoor is er nog groot stuk zo te zien ongebruikt grasland, waarop een koe met een enorm volle uier erbarmelijk staat te loeien. Heel zielig! Zou ze ontsnapt zijn? Wat moeten we doen? Gelukkig zien we al gauw een man aankomen, die doelgericht op de koe afloopt, dus we hopen maar dat het goed komt.
Als we verder de stad inlopen zien we de oude stad al in de hoogte liggen. Wat gaan we doen? Wij hebben een kamer voor twee nachten besproken in de buurt van het station en Henk wil op zoek naar de herberg. Maar ... we willen nog wel even samen koffie drinken, voordat onze wegen zich scheiden. Doen we dat al in de voorstad of gaan we toch zwaarbepakt naar het centrum klimmen en daar op een terras zitten? We besluiten tot het laatste.
Dat gaat niet helemaal vanzelf, maar uiteindelijk belanden we toch via een mooie route bij de kathedraal, waar net een dienst gaat beginnen. We mogen er niet in en kunnen dus ook geen stempeltje halen.
Vanmiddag dan maar. We komen langs de toeristen- informatie, halen een kaartje van de stad en gaan dan op zoek naar een terras. We vinden er minstens 10 tegelijk op de Plaza Mayor. Daar genoten we van koffie en cola cao met iets lekkers erbij en Niko had mooie woorden voor Henk, met twee klompjes van ons erbij. Henk had het niet makkelijk de afgelopen weken. Wij hebben hem zoveel mogelijk proberen te helpen en realiseren ons dat het heel lastig voor hem is dat wij nu niet verder meelopen.
Dan gaan we op zoek naar ons hotelletje dat een heel eind van het centrum ligt, toch nog wel zo'n kilometer lopen. Dat maakt onze vandaag met rugzak gelopen afstand toch nog best redelijk.
We installeren ons in het hotel en lopen via de brede Avenida Allemagna de stad weer in.
We kopen een broodje en een flesje water en eten dat op op een bankje aan de rand van het grote plein.
De rest van de dag lopen we wat rond in de oude stad, bezoeken we de kathedraal, waar we een stempeltje krijgen en voor half geld (pelgrimstarief) naar binnen mogen, bekijken de Jacobskerk, die dicht is, drinken wat op een terrasje, komen Henk weer tegen, halen een Italiaans ijsje, drinken en eten gezamenlijk (met Frea, Lida, Henk, Dieter en Eva) als afscheid.En dan zijn we in verwachting van het feest van Jorge, dat volgens bet boekje van de Toeristeninformatie vandaag zal plaatsvinden: met een groot historisch spektakeloptreden over Joris en de draak, gevolgd door vuurwerk. Dat willen we wel meemaken! Maar helaas: dat feest bleek de dag ervoor al geweest te zijn. Wat jammer!
We nemen afscheid van alle andere caminolopers en slenteren rustig terug om lekker te gaan slapen.

Dinsdag 24 april
Dagje Caceres
We sliepen lekker lang uit. Ik werd pas om half 8 wakker!
Rustig opgestaan, ontbeten met koffie-thee en een chocoladebroodje in de bar beneden en gaan op pad naar het station voor onze reis van morgen. Het was even zoeken, maar eigenlijk heel makkelijk.
We kopen een Carta Dorada, seniorenkaart voor de trein en daarna een treinkaartje naar Pamplona. De test van de dag besteedden we aan door de stad dwalen, veel klimmen en dalen, we haalden een stempeltje in de Santiagokerk, bezochten diverse andere kerken, bekeken het museum, namen tussendoor een terrasje, waar we Rudi weer ontmoetten, samen met twee Camino-vrienden. Van zo'n dag word je nog veel moeier dan van een dag lopen hoor!
Aan het begin van de avond, tegen zevenen, zaten we op een terras aan de rand van het grote plein waar het steeds drukker werd. Grote hoeveelheden gierzwaluwen en een enkele ooievaar vliegen boven ons hoofd. We bestelden wat te eten, Dieter en Eva kwamen erbij zitten. We zagen Rudi en zijn vrienden weer. En toen: zagen we tot onze (en zijn) grote verbazing Gaetano staan, de man waar we vorig jaar tijdens de Portugese Camino een groot stuk mee waren opgelopen. Wat is de (pelgrims)wereld toch klein!
Natuurlijk kwam hij erbij zitten en raakten we uitgebreid in gesprek. Hij bleek, net als vorig jaar, veel last van blaren te hebben en deed het daarom noodgedwongen rustig aan. Tot slot terug naar ons hotel om vast zoveel mogelijk in te pakken en te gaan slapen.
Morgen gaat onze trein om 9 uur. Even over 12 zijn we dan in Madrid. Daar hebben we 2,5 uur, voordat de trein naar Pamplona vertrekt , waar we dan om half 7 aankomen. We hebben er een plaats in de herberg gereserveerd. Donderdag vertrekt Niko dan met de bus naar Roncesvalles voor 2 weken vrijwilligerswerk. Ik neem dan de trein naar Irun, op de grens met Frankrijk. Vrijdag kom ik dan met de trein terug naar huis. En vanaf maandag ... begint het gewone leven weer. Tot dan en hartelijk bedankt voor alle reacties die ik kreeg!