Een dag in Sevilla

Daar zaten we dan, op een Schipholterrasje, in het geraas van vliegtuigmotoren nog even van de Nederlandse zon te genieten voordat we vertrokken naar het koude en regenachtige Spanje. Wie had dat kunnen denken!
De vlucht ging vlotjes, binnen drie uur waren we er.
Maar de bagage liet wel op zich wachten en de bus naar het centrum daarna nog langer.
Maar even na achten liepen we dan toch door Sevilla langs de rivier onder de bloeiende blauwe regen. Het was wel koud, vooral door de wind. Ik moest echt een trui aantrekken. We vonden ons hostel, Triana Backpackers, een oud huis met veel blauwe tegeltjes en een schitterend dakterras, met jacuzzi!
We schreven ons in, maakten ons bed op en gingen op zoek naar een restaurantje dat we langs de waterkant vonden. Naast de terrasverwarming was het prima uit te houden! En het uitzicht op de verlichte oude stad aan de overkant was schitterend. Toen we om 10 uur terug liepen naar ons hostel begon het te regenen.
We waren blij toen we binnen waren, maakten kennis met onze slapies: twee Belgische jongens die de afgelopen week 700 km. gefietst hadden vanuit Lissabon, gingen nog even dit verslag typen in de 'huiskamer' en naar ons stapelbed.

Dag 2, maandag 9 april
Vroeg op, want de Belgische jongens moesten het vliegtuig halen. We ontbeten samen met een Frans stel, dat ook de Camino zou gaan lopen, maar net als wij eerst een dagje de stad gingen verkennen.
Het was blauw en zonnig, maar nog steeds koud door de wind.
We liepen langs de stierenvechtersarena naar de enorme kathedraal. Die bleek pas om elf uur open te gaan en dus besloten we eerst naar het Alcazar te gaan, het Koninklijk Paleis. Dat bleek niet zomaar te gaan: er stond een enorme rij!
Die rij stond in de schaduw en de wind, dus het was er ijskoud en de rij schoof maar heel langzaam op!
Ook ontdekten we dat de toegangsprijs voor pensionados wel erg veel lager was dan de normale toegangsprijs: 3 euro ipv 11,50. Maar ja: we hadden onze paspoorten niet bij ons. Dus besloot ik terug te lopen naar het hostel om die paspoorten op te halen.
Dar werd een stevige mars, 20 minuten heen.en.20 minuten terug. Ik was precies op tijd om vooraan in de rij bij Niko aan te sluiten! Eenmaal binnen waren we blij dat we het lange wachten ervoor over hadden gehad, want het wwas enorm groot en vooral heel indrukwekkend! We bleven maar ronddwalen door zalen en binnentuinen, allemaal rijk versierd met Moorse motieven als tegels of uitgehakt in.steen of hout. In de grote paleistuin vonden we gelukkig zo af en toe een plekje om even op te warmen in de zon, want het bleef koud.
Tussen de middag aten we een broodje in een klein winkeltje naast de paleisingang, waarna we de rij bij de kathedraal opzochten. Die viel gelukkig erg mee! En ook die kathedraal was weer imposant en overweldigend, wat mij betreft eerlijk gezegd teveel van het goede! We haalden er trouwens ook onze eerste stempel op ons gloednieuwe pelgrimspaspoort.
Na weer even opwarmen op een bankje op de binnenplaats van de kathedraal maakten we een korte stadswandeling, via het ook alweer enorme universiteitsgebouw liep en we naar de Plaza d'Espana, ook weer prachtig en heel groots en weids. Wat is alles bij ons dan toch klein! Een reusachtig halfrond gebouw met op de hoeken en in het midden torens. Ervoor een reusachtig plein, waar een kanaaltje doorliep waarop je kon roeien, bruggen eroverheen, die helemaal betegeld waren en rondom het plein allemaal tegeltableaus met banken van een groot aantal aantal Spaanse steden.
Er was een flamenco-optreden waar ik natuurlijk even bij bleef kijken.
We liepen terug door het ook alweer heel uitgestrekte park Maria Luisa en langs de Rio Guadalquivir naar de Torre d'Oro en zochten aan de andere kant van de brug een restaurant op voor een welverdiende rustpauze met een drankje en een schaaltje olijven. Niko had het gevoel dat er nu al iets mis was onder zijn voet, maar dat bleek gelukkig loos alarm.
Terug naar het hostel voor een heerlijke douche en tijd om dit verslag te schrijven.